ما به نمی شویم و تو بدنام می شوی...

غربت عالم خاکی را تنها کسانی میفهمند که طالب دنیای بهتری باشند... رویای مدینه ی فاضله...یافتن شمس...

غربت دنیا را کسانی میفهمند که با مفهوم خلقت و خود در چالش باشند...

غربت دنیا یعنی یک نفر در این میانه آشنا نبینی...

تلخ تر از این غربت احساس نا امیدی از یافتن یک آشنای جان می تواند باشد...

همه ی این سال ها فکر می کردم کسی هست که می توان دوستش داشت... که دل آشناست با غم ایام...

این روزها اما باور کرده ام که تنها تر از آنم که مجالی یابم که برگزینم...

خسته ام و علاج این خستگی خوابی است طولانی...

کاش هیچ وقت هیچ کس با فریبی دلگرم نشود...

نه! حال ما خوب شدنی نیست...

غم غربت هم تمم شدنی نیست...

نه تو میمانی! نه اندوه!

ما به نمی شویم و تو بدنام می شوی...

بماند بقیه اش...

جایی برای ......